تلاش های کلامی به مجموعه نگرانی ها و نشخوارهای فکری مشترک و همچنین صمیمیت بین فردی اشاره دارد که افراد با مشکلات هیجانی به صورت یک رفتارایمنی بخش کلامی جهت کاهش و رهایی از علائم بیمارگون در ارتباط با دیگران به کار می گیرند. این پژوهش به دنبال بررسی ویژگی های روان سنجی پرسشنامه ی تلاش های کلامی در یک نمونه ی دانشجویی بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی است. از طریق روش نمونه گیری خوشه ی 550 نفر از بین دانشگاه های شهر تهران به صورت تصادفی انتخاب و از همه ی افراد مایل به همکاری خواسته شد که به سوالات پرسشنامه های مربوطه پاسخ دهند. مقادیر بارهای عاملی حاکی از آن است بارهای عاملی همه سوال‎ها(نشخوارفکری مشترک، نگرانی مشترک، و صمیمت) روی مولفه اصلی معنی دار و رضایت بخشی است. بار عاملی همه سئوالات غیر از سئوال 42 بالاتر از 40/0 است. ضریب آلفای کرونباخ و دونیمه کردن گاتمن برای پرسشنامه تلاش های کلامی 95/0 و 92/0 برآورد شده است. که بیانگر همسانی درونی مطلوب این مقیاس است. بنابراین با توجه به همسانی و ارتباط ساختاری قوی بین مولفه های پرسشنامه ، مولفه های این مقیاس در یک سازه جدیدتر به نام تلاش های کلامی به عنوان یک روش مقابله ای اهمیت می یابد. این سازه ی جدید با توجه به نتایج این پژوهش می تواند در فهم مشکلات هیجانی نقش مهمی داشته باشد.

در سال های اخیر مطالعه ی الگوهای تفکر در اختلالات افسردگی و بررسی افکار ناخواسته و نقش آن در دوام اختلالات هیجانی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. یکی از این الگوهای تفکر، نشخوار فکری است. دیدگاه فراشناختی در مورد اختلال افسردگی، نشخوار فکری را از مولفه های اصلی در شروع و تداوم افسردگی می داند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان فعالسازی رفتاری بر کاهش نشخوار فکری و اختلال افسردگی در نوجوانان شهرستان خوی بود. برای این منظور، 30 دانش آموزبا نمرات بالای افسردگی پس از ارزیابی بالینی و احراز شرایط پژوهش، انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه درمان فعالسازی رفتاری (15نفر) و یا کنترل(15نفر) کاربندی شدند. گروه آزمایشی 12جلسه متوالی درمان فعالسازی رفتاری را دریافت کرد. دو گروه آزمایشی و کنترل قبل و بعد از انجام پژوهش، از نظر افسردگی و نشخوار فکری مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان فعال سازی رفتاری بطور معناداری موجب کاهش نمرات نشخوار فکری و افسردگی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. این پژوهش از تاثیر درمان فعال سازی رفتاری در بهبود علایم نشخوار فکری و افسردگی حمایت می کند.

خودارزشمندی به مثابه شاخص سازگاری روان شناختی و کارکرد مناسب اجتماعی تلقی می شود. هدف این پژوهش اثربخشی بسته ی درمانی خودارزشمندی بر نشخوارفکری و خودانتقادی زنان افسرده بود. جامعه ی آماری پژوهش شامل تمام زنان 18 تا 50 سال افسرده شهر یزد بودند. نمونه شامل 30 نفر از زنان مبتلا به افسردگی بودند که به صورت در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند که برای هر یک از دو گروه پژوهش 15 نفر در نظر گرفته شد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه ی نشخوارفکری نولن هوکسما و مارو (1991) و پرسشنامه ی خودانتقادی تامسون و زوراف (2004) بود. گروه آزمایش در هشت جلسه ی 90 دقیقه ای مداخله درمانی خودارزشمندی شرکت کردند. اما بیماران گروه کنترل هیچ مداخله ی درمانی دریافت نکردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره با استفاده از نرم افزار آماری SPSS23 استفاده شد. نتایج نشان داد، که بین میانگین نمرات نشخوار فکری در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و مرحله ی پیگیری به طور کلی تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>p)، هم چنین بین میانگین نمرات خودانتقادی در مرحله ی پیش آزمون، پس آزمون و مرحله ی پیگیری نیز تفاوت معنی داری وجود دارد (001/0>p). بسته ی درمانی خودارزشمندی با داشتن متغیرهایی مانند شفقت خود، خودآگاهی برای افراد افسرده، مانند فیزیوتراپی ذهن عمل می کند، یعنی با تحریک سیستم تسکین بخشی، زمینه ی تحول آن را فراهم می کند و با تحول این سیستم، تاب آوری در برابر افسردگی را بالا می برد و می تواند باعث کاهش نشخوارفکری و خودانتقادی در زنان افسرده شود.

هدف: برقراری ارتباط رضایت بخش در زندگی زناشویی از اهمیت بسزایی برخوردار است، چرا که خانواده و اجتماع سالم از روابط سالم و رشدیافته زوجین تشکیل می شود و رضایت زناشویی بیانگر استحکام و کارآمدی نهاد خانواده است. بنابراین هدف از پژوهش حاضر نقش کمال گرایی در پیش بینی رضایت زناشویی افراد متاهل با میانجی گری نشخوارفکری بود. روش: طرح کلی پژوهش از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی و از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه زنان و مردان متاهل شهر مشهد بود که ازبین آن ها 384 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های کمال گرایی چندبعدی تهران(TMPS)، رضایت زناشویی انریچ(ENRICH)، نشخوارفکری هوکسما و مورو(RRS) جمع آوری گردید. تجزیه و تحلیل داده های پژوهش به روش مدل سازی معادلات ساختاری(SEM) و با استفاده از نرم افزارهای SPSS-26 و AMOS-24انجام شد.یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که بین کمال گرایی و نشخوارفکری با رضایت زناشویی رابطه منفی معناداری وجود دارد(01/0>p)، درحالی که بین کمال گرایی و نشخوارفکری رابطه مثبت معناداری مشاهده گردید(01/0>p). هم چنین یافته ها نشان داد که کمال گرایی هم بطور مستقیم و هم غیر مستقیم از طریق میانجی نشخوارفکری با رضایت زناشویی رابطه منفی و معناداری دارد(01/0>p). کمال گرایی هنگامی که با نشخوارفکری همراه شود، با شدت بیش تری از رضایت زناشویی می کاهد. بنابراین، برگزاری کارگاه های آموزشی یا زوج درمانی جهت کاهش کمال گرایی و نشخوارفکری و درنتیجه ارتقا رضایت زناشویی در متاهلین توصیه می شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش اختصاصی سازی حافظه سرگذشتی بر نشخوارفکری و تنظیم شناختی هیجان در دانشجویان دختر افسرده دانشگاه اصفهان در سال تحصیلی 96-97 بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون همراه با پیگیری دو ماهه بود و در آن از دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. بدین منظور تعداد 20 نفر از دانشجویان دختر افسرده به شیوه هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم، پرسشنامه نشخوارفکری، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان بود. گروه آزمایش آموزش اختصاصی سازی حافظه سرگذشتی را به مدت 5 جلسه، دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر انجام گرفت. مطابق نتایج پژوهش آموزش اختصاصی سازی حافظه سرگذشتی منجر به کاهش نشخوارفکری در مرحله پس آزمون و پیگیری شد. به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که آموزش اختصاصی سازی حافظه به عنوان مداخله ای مقرون به صرفه و با اجرای آسان، از طریق بازیابی خاطرات و کاهش بیش کلی گرایی حافظه می تواند بر نشخوارفکری در افراد افسرده موثر باشد.

1مقدمه: شکایت جسمانی و افکار خودکشی در نوجوانان شایع است. با این حال، مطالعه­ای که مکانیسم­های زیربنایی بین علائم جسمانی و رفتارهای خودکشی را در نوجوانان بررسی کنند، محدود هستند. هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه علائم جسمانی با افکارخودکشی در نوجوانان با میانجیگری علائم افسردگی و نشخوارفکری بود. روش ­کار: پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی از نوع معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی نوجوانان شهر کرمانشاه در سال 1404 تشکیل دادند. از میان جامعه آماری، 410 نفر به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه سلامت بیمار، مقیاس افکار خودکشی بک، پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم و مقیاس پاسخ نشخوار فکری. برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، مدل یابی معادلات ساختاری و از نرافزار SPSS نسخه 23 وAMOS  نسخه 23 استفاده شد. یافته ­ها: یافته­ ها حاکی از برازش مدل مورد نظر بود و متغیر علائم جسمانی با نقش میانجی علائم افسردگی و نشخوار فکری در مجموع 71 درصد از واریانس افکار خودکشی را تبیین می‏کنند. نتایج به دست آمده حاکی از تاثیر غیر مستقیم علائم جسمانی بر افکار خودکشی از طریق نقش میانجی علائم افسردگی (05/0>p، 63/0=b) و نشخوارفکری (05/0>p، 71/0=b) معنی­دار بود. نتیجه­ گیری: علائم جسمانی به طور مستقیم و از طریق میانجیگری علائم افسردگی و نشخوارفکری، افکار خودکشی را در نوجوانان پیش بینی می کنند. این یافته بر نیاز به ارزیابی و مدیریت شکایات جسمانی و افزودن مداخلات بالینی که هدف آنها رسیدگی به علائم افسردگی و نشخوارفکری است، جهت پیشگیری از خودکشی در میان نوجوانان تأکید می کند.

یکی از عناصر مهم برای هر فرد، سلامت روان اوست. جوانانی که از اضطراب و نشخوار فکری کمتر برخوردار باشند، سلامت روان بیشتری خواهند داشت. لذا هدف این پژوهش تعیین میزان اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر اضطراب، نشخوار فکری و سلامت روان در فرزندان شاهد و ایثارگر بود. مطالعه‏ حاضر، پژوهشی نیمه‏ تجربی با گروه مداخله و کنترل شده است. جامعه آماری پژوهش کلیه فرزندان شاهد و ایثارگران شهر مشهد مقدس بود، که به شیوه هدفمند، در هرگروه تعداد 9 مراجع انتخاب شدند. ابزار اندازه ‏گیری شامل پرسشنامه سلامت روان، سبک پاسخ دهی نشخوارفکری و اضطراب همیلتون بود. پس ازاتمام درمان پس ‏آزمون و پیگیری بعدازسه ماه به عمل آمد. نتایج تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر نشان داد که درمان فراتشخیصی یکپارچه براضطراب، نشخوار فکری و سلامت‏ روان تاثیر معنادار دارد. درمان فراتشخیصی یکپارچه منجر به کاهش اضطراب و نشخوارفکری و بهبود وضعیت سلامت روان فرزندان جانباز و شاهد شده است. پیشنهاد می شود با به کارگیری این متغیرها از سوی مراکز درمانی، سایر ارگان ها و سازمان های مرتبط بتوان درراستای بهبود وضعیت سلامت روان افراد خصوصا خانواده‏ های ایثارگر گامی مؤثر برداشت.

مقدمه: در پنجمین راهنمای تشخیصی و آماری اختلال های روانی اختلال داغدیدگی پیچیده پایدار در دسته اختلال هایی قرار گرفته است که انجام پژوهش های بیشتر در مورد آنها لازم است. از این رو، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوارفکری و رشد پس از سانحه زنان داغدیده انجام گردید. روش: در یک پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون-پس آزمون همراه با گروه کنترل، تعداد 24 نفر از زنان داغدیده شهر نیشابور به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. سپس جلسات درمانی برای افراد گروه آزمایش، به صورت گروهی طی 8 جلسه اجرا گردید؛ در حالی که چنین مداخله ای برای گروه کنترل صورت نگرفت. شرکت کنندگان مقیاس پاسخ نشخوارفکری (تری نور و همکاران، 2003) و رشد پس از سانحه (تدسچی و کالهون، 1996)، را تکمیل کردند. داده های پژوهش به کمک نرم افزار آماری «اس. پی. اس. اس. » و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی باعث کاهش نشخوار فکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان داغدیده گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. بحث و نتیجه گیری: شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی تاثیر بسزایی در کاهش نشخوارفکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان مبتلا به اختلال داغدیدگی پیچیده پایدار دارد و درمانگران می توانند از این رویکرد درمانی جهت کاهش نشخوارفکری و بهبود رشد پس از سانحه زنان داغدیده استفاده کنند.

اختلال سایکوتیک مشترک نوعی اختلال سایکوتیک است که دو یا چند نفر به طور مشترک به آن مبتلا می شوند. مورد اولیه معمولا یک بیماری سایکوتیک عمده دارد و موارد ثانویه که افرادی وابسته و تلقین پذیر هستند، علایم سایکوتیک مورد اولیه را پذیرفته و بیمار می شوند. این اختلال نادر است و فقط به صورت موردی گزارش شده اند. در این مقاله موردی از اختلال سایکوتیک مشترک گزارش شده است.خانواده دوشیزه - الف به صورت منزوی از دیگر افراد جامعه زندگی می کند. در این شرایط اعضا خانواده در معرض استرس های مختلف قرار می گیرند و مستعد به مشکلات روان پزشکی هستند. به عنوان یک توصیه بهداشت روانی، تشویق خانواده ها برای داشتن روابط سالم بر اساس موازین شرعی و اخلاقی با دیگر افراد جامعه، باید مورد توجه قرار گیرد.

1مقدمه: شواهد زیادی وجود دارند که نشان می­دهند بین ترومای کودکی با پریشانی روان­شناختی رابطه وجود دارد، اما مطالعات نسبتا کمی عوامل واسطه ای بالقوه برای این رابطه را بررسی کرده اند. مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش میانجی نشخوار فکری و ذهن­آگاهی در رابطه بین ترومای دوران کودکی و پریشانی روان­شناختی انجام شد. روش­ کار: روش پژوهش توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه افراد مراجعه­کننده به کلینیک­ها و مراکز خدمات روان­شناختی شهر تهران تشکیل دادند. از میان جامعه آماری، 300 نفر به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش عبارت بودند از: پرسشنامه آسیب های کودکی برنشتاین و همکاران (2003)، مقیاس پاسخ نشخوار فکری نولن- هوکسما (1991)، مقیاس ارزیابی ذهن­آگاهی براون و ریان (2003) و پرسشنامه پریشانی روان شناختی کسلر (2003). برای تحلیل داده ها از همبستگی پیرسون، مدل یابی معادلات ساختاری و از نرافزار SPSS وAMOS  نسخه 23 استفاده شد. یافته­ ها:  نتایج نشان داد که مدل پژوهش از برازش مطلوبی برخوردار است. ضرایب مسیرهای مستقیم ترومای کودکی  (041/8 T= ،262/0 = β) ، ذهن­آگاهی (421/56- T= ،896/0- = β) و نشخوار فکری  (519/5 T= ،163/0 = β) بر پریشانی روا­­ن­شناختی معنادار بودند. همچنین ضرایب غیرمستقیم رویدادهای آسیب­زای زندگی از طریق نشخوارفکری و ذهن­آگاهی بر روی پریشانی روان­شناختی معنادار بودند. نتیجه ­گیری: نتایج بیانگر نقش میانجی نشخوارفکری و ذهن­آگاهی بین تجربه ترومای کودکی با پریشانی روان­شناختی بود. یافته­های این پژهش یک مفهوم بالینی مهم به ما ارائه می­ دهد مبنی بر اینکه، نشخوارفکری و ذهن­آگاهی باید هدفی برای پیشگیری و درمان پریشانی روان­شناختی در قربانیان ترومای دوران کودکی  باشند.